Претседателот Стево Пендаровски на свечена церемонија што се одржа во Музејот на македонската борба за самостојност ги одликуваше македонистите Златко Крамариќ, Зузана Тополињска, Јоуко Линдстет, Јежи Русек (постхумно), Кшиштоф Вроцлавски (постхумно) и Далибор Брозовиќ (постхумно) со Медал за заслуги за Република Македонија. Оваа 2024-та е година на два големи јубилеи. 150 години од раѓањето на Крсте Петков Мисирков и 80 години од Првото заседание на АСНОМ и основањето на современата македонска држава.
„ Двете годишнини се суштински поврзани. Според германскиот македонист Волф Ошлис, современа Македонија е Мисиркова Македонија бидејќи е изградена врз неговите принципи запишани во книгата „За македонцките работи“, истакна претседателот и додаде:
„Не случајно и Блаже Конески секогаш се навраќа на таа книга, цитирам, „зашто тука за прв пат толку јасно и недвојбено се утврдува самобитноста на Македонците“ и важноста на македонскиот литературен јазик за нашата национална консолидација. И не случајно едно од првите решенија на асномска Македонија беше воведувањето на македонскиот како службен јазик на македонската држава, а еден од првите национални потфати беше заокружувањето на неговата кодификација и стандардизација. Македонскиот јазик и македонската писменост имаат долг временски и просторен континуитет што започнува во мугрите на словенската писменост. Поради способноста да се адаптира кон промените, да еволуира и да се развива во бројни дијалекти, македонскиот јазик опстанал и во најнеповолни услови и прерасна во бесценет запис на нашата култура и трезор на нашиот идентитет. Македонскиот јазик одамна стана предмет на истражување на најпознатите странски слависти“.
Зузана Тополињска се одликува за непроценливиот придонес за афирмацијата на македонскиот јазик и на македонската култура, како една од најактивните македонисти чиишто научни трудови се поттик за голем број домашни и странски научници. Членувајќи во најважните комисии на Меѓународниот славистички комитет посветени на граматичките структури и на Општословенскиот атлас, академик Тополињска е еден од најголемите афирматори на македонскиот јазик во Полска и во светот. Таа толку се соживеа со македонистиката што веќе 40 години живее и работи кај нас, стекна македонско државјанство и стана редовен член на МАНУ, каде што со години раководеше со Истражувачкиот центар за ареална лингвистика „Божидар Видоески“.
Јоуко Линдстет се одликува за неизмерниот придонес за македонскиот јазик и за македонската култура при што остави траен белег како еден од најистакнатите македонисти во скандинавските земји. Професорот Линдстет е искрен кога вели дека тој не ја избрал македонистиката, туку дека македонистиката го избрала него. Во 2003 година, во грчката патријаршиска библиотека во Александрија, тој го открил Кониковското евангелие – најстариот познат текст на современ македонски јазик. Ова евангелие кое потекнува од крајот на 18 или почетокот на 19 век е алката која недостасуваше во генеологијата на македонскиот јазик. Професорот Линдстет со задоволство истакнува дека токму македонистиката му ги дала најинтересните истражувачки предизвици во неговата богата славистичка кариера.
Јежи Русек постхумно се одликува за исклучителниот придонес во развојот и одржувањето на студиите по македонски јазик и литература на Универзитетот во Краков со што придонесе за афирмација на македонскиот јазик. Неговите научни трудови и конференции и денес претставуваат поттик за младите генерации на македонисти.
Златко Крамариќ се одликува за неговиот непроценлив придонес за афирмацијата на македонскиот јазик и на македонската култура, за неговата амбасадорска дејност во поврзувањето на македонските и хрватските научни институции, како и во приближувањето на Република Македонија кон евроатлантските иницијативи. Крамариќ е прв професор по македонска литература и култура на Филозофскиот факултет во Осијек. Тој со децении се занимава со македонските теми и неуморно придонесува за културното поврзување меѓу Република Хрватска и Македонија.
Кшиштоф Вроцлавски постхумно се одликува за непроценливите заслуги за македонистиката и за посветеното проучување и истражување на македонскиот фолклор и на македонската народна раскажувачка традиција. Пресуден момент во неговата научна дејност е теренското истражување во Пештани, каде што собрал околу 130 народни творби, од кои половината биле само од еден раскажувач. На тој начин, Вроцлавски поминал низ слично доживување како и браќата Миладиновци кои сведочат дека во Струга само една девојка им кажала дури 150 песни. Соочен со богатиот македонски фолклор, професорот Вроцлавски толку ја засакал Македонија, што се посветил на македонската фолклористика и станал најистакнат странски истражувач и промотор на нашето народно творештво.
Далибор Брозовиќ постхумно се одликува за исклучително значаен придонес во проучувањето и афирмацијата на македонскиот јазик и неговите дијалекти, со што ја задолжи македонската култура и македонската лингвистика ревносно промовирајќи ја на меѓународно ниво. Како автор на бројни македонистички трудови, тој се борел за македонскиот јазик и македонската кауза на многу меѓународни научни конференции.
Македонистите ги крепи недвосмислениот факт дека во меѓународната научна заедница, местото и важноста на македонскиот јазик и на неговите дијалекти никогаш не биле доведени под прашање. Македонскиот јазик е непобитен лингвистички, историски и културен факт, признат и рамноправен со другите јазици во Европа и во светот.
